Każdy rodzic zastanawia się, jak wychować swoje dziecko, aby w przyszłości być z niego dumnym, patrzeć na to, jak doskonale radzi sobie w coraz trudniejszym świecie. Często za trudności i problemy, które ma dziecko rodzice obarczają nauczycieli (szkołę/przedszkole). Jednak to przede wszystkim dom i rodzice w pełni odpowiadają za wychowanie swoich dzieci.

W myśl Doroty Law Nolte - dzieci uczą się tego, czego doświadczają.

1. Dziecko krytykowane uczy się potępiać.
2. Dziecko otoczone wrogością uczy się agresji.
3. Dziecko żyjące w strachu uczy się lękliwości.
4. Dziecko doświadczające litości uczy się rozczulać nad sobą.
5. Dziecko wyśmiewane uczy się nieśmiałości.
6. Dziecko otoczone zazdrością uczy się zawiści.
7. Dziecko zawstydzone uczy się poczucia winy.
8. Dziecko zachęcane uczy się wiary w siebie.
9. Dziecko otoczone wyrozumiałością uczy się cierpliwości.
10. Dziecko chwalone uczy się wdzięczności.
11. Dziecko akceptowane uczy się kochać.
12. Dziecko otoczone aprobatą uczy się lubić siebie.
13. Dziecko darzone uznaniem uczy się, że dobrze mieć cel.
14. Dziecko żyjące w otoczeniu, które potrafi się dzielić, uczy się hojności.
15. Dziecko traktowane uczciwie uczy się prawdy i sprawiedliwości.
16. Dziecko żyjące w poczuciu bezpieczeństwa uczy się ufności.
17. Dziecko otoczone przyjaźnią uczy się radości życia.
18. Jeśli żyjesz w spokoju, twoje dziecko będzie żyło w spokoju ducha.

 

W jakim otoczeniu żyje Twoje dziecko?

 

 

 

 

 

 

ZACHOWANIA AGRESYWNE
DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM



Jednym z poważniejszych problemów dzisiejszej rzeczywistości jest agresja. Jest to zachowanie bardzo często występujące wśród dorosłych, ale coraz częściej spotykane u dzieci, nawet tych w wieku przedszkolnym.

Za agresywne uznaje się to dziecko, które wywołuje konflikty, niszczy przedmioty i rośliny, męczy zwierzęta. Agresja wśród przedszkolaków to przede wszystkim podniesiony głos, krzyk, wybuch złości, przezwiska, rękoczyny, bójki, niszczenie zabawek. Agresywne zachowania mogą przyjąć formę agresji fizycznej lub słownej. Przejawem agresji fizycznej mogą być zachowania takie, jak wszczynanie przez dziecko bójek, kopnięcia lub ukłucia kolegi, szarpanie, podstawianie nogi, gryzienie oraz reakcje mimiczne.

Spotykamy się też z agresją fizyczną pośrednią, która nie przybiera form bezpośredniego ataku. Przykładem takich zachowań dzieci w przedszkolu jest przeszkadzanie komuś w wykonywaniu pracy, zakłócanie spokoju, sporządzanie obraźliwych rysunków, chowanie lub niszczenie przedmiotów, zabawek. Agresja zawsze przeszkadza, naturalnie najbardziej tym, których dotyczy, ale również którym uniemożliwia zabawę i inne zajęcia. Nauczyciel zachowań agresywnych nie może ignorować. Musi szybko i sprawnie reagować. Należy dążyć do tego, aby dziecko przekonało się, że zachowania i reakcje agresywne są mało skuteczne i bezsensowne.

Pozytywny efekt przynosi natomiast zachowanie spokojne i opanowane, którego wzorców powinny dostarczać osoby z najbliższego otoczenia. Wyposażenie dziecka w umiejętności prawidłowego współżycia z innymi, wspólnego pokonywania przeszkód i trudności w rozwiązywaniu konfliktów, jest podstawowym zadaniem osób blisko z dzieckiem związanych.

Biorąc pod uwagę rozważania na temat występowania zachowań agresywnych u dzieci w wieku przedszkolnym należy jednak zwrócić uwagę na to, że w każdym przypadku , obojętnie z jakiej przyczyny, wszystkie objawy agresywnego zachowania się dziecka są wołaniem o pomoc. Jest to wołanie o pomoc w sytuacji, w której dziecko nie umie sobie samo poradzić. Obowiązkiem rodziców i wychowawców jest udzielenie tej pomocy.
W każdej sytuacji trzeba starać się dziecko wysłuchać i zrozumieć, albowiem jedną z najbardziej podstawowych potrzeb jest potrzeba, aby nas rozumiano.

Po uświadomieniu sobie jakie są przyczyny i jak przejawia się agresja u dziecka, należy zastanowić się nad sposobem jej eliminacji. Dziecko powinno odczuć konsekwencje złego zachowania, ale nie w postaci kary. Kara powoduje rozterkę duchową i dziecko zamiast poczucia winy za to co zrobiło oraz myślenia nad tym, jak to naprawić – oddaje się całkowicie myślom o odwecie.